Friday 21 March 2014

ചേച്ചിയമ്മ

എന്റെ കുട്ടിക്കാലം നിറയെ എന്റെ അനുജനാണ്
അന്നെന്റെ പെറ്റിക്കോടിക്കൊട്ടിന്റെ അറ്റത് തൂങ്ങി 
ഞാൻ പോകുന്നിടത്തെല്ലാം എന്റെ പിറകെ നടന്നിരുന്ന 
എന്റെ കുഞ്ഞനുജൻ 
അവൻ വരും വരെ എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തിന് ജീവനില്ലരുന്നു
എന്നെ ക്ഷമിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചത് എന്റെ അനുജനാണ് 
അവനു വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ കളിപ്പാട്ടമുണ്ടാക്കിയത് 
മണ്ണിന്റെയും കല്ലിന്റെയും ഓലചീറിന്റെയും 
അഗാധ സാധ്യതകൾ കണ്ടുപിടിക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമം തുടഗിയത് 
അവനെ ആശ്ചര്യപ്പെടുതാനായിരുന്നു
രാത്രയിൽ എന്റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കിടന്നുറങ്ങുമ്പോൾ 
എന്റെ പോന്നുമകനേ എന്ന് ഞാൻ അറിയാതെ അന്നും വിളിച്ചിരുന്നു 
അത് എങ്ങനെ മനസ്സിലാക്കിയോ അവനെന്നെ ചേച്ചിയമ്മ എന്ന് വിളിച്ചു

5 comments:

  1. Replies
    1. നന്ദി ബിപിൻ, എന്റെ ബ്ലോഗിൽ കിട്ടിയ ആദ്യ കമന്റ്‌ നു നന്ദി, കമന്റ്‌ അഭിനന്ടനമാനെങ്കിലും, വിമർശനമാനെങ്കിലും പറഞ്ഞരിയിക്കാനവാത്ത സന്തോഷം എനിക്കുണ്ട്.. വളരെ നന്ദി...

      Delete
  2. നിങ്ങളുടെ കവർ ഫോട്ടോയിലെ വാക്കുകള്‍ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിക്കുന്നു. ഒരു ഗ്രാമീണ സൗന്ദര്യം നന്‍മകള്‍ എല്ലാം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു

    ReplyDelete
    Replies
    1. നന്ദി,നന്ദഗോപൻ ...മലയാളികളെല്ലാം അടിസ്ഥാനപരമായി ഗ്രാമീണരാണല്ലോ... താങ്കളുടെ ഉള്ളിലും ആ നിർമലത ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞതിൽ സന്തോഷമുണ്ട്...തുടർന്ന് പിന്തുണ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു..

      Delete
  3. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete