Friday 21 March 2014

അമ്മ മരം


4 വര്ഷങ്ങളായി ഞാ  സ്ഥാപനത്തി ജോലി ചെയ്യുന്നു. അപ്പൊ മുത ഞാ കാണുന്നതാണ് അതിനെ.  
എന്റെഓഫീസി ന്റെ നേരെ വാതിൽക്കൽ പടര്ന്നു പന്തലിച്ചു നില്ക്കുന്ന ഒരു ലന്ത മരം ഉണ്ട്. വളരെ വലിയ ഒരു മരം.  
സമീപത്തുള്ളബാങ്കി വരുന്നവര്ക്കും, സ്കൂളി വരുന്നവര്ക്കും, എന്റെ ഓഫീസിലേക്ക്  വരുന്നവര്ക്കും ഒക്കെ വല്യ 
 ആശ്വാസമായിരുന്നഒരു വലിയ മരം,. ദിവസവും രാവിലെ ഞാ വരുമ്പോ അതിന്റെ താഴെ നിറയെ കുട്ടിക  
ആയിരിക്കും. ഇന്ന് അവധിദിവസമായിട്ടു കൂടി അതിലെ ലന്ത കായക പറിക്കാ കുട്ടിക അതിന്മേ ഉണ്ടാ
യിരുന്നു എല്ലാ ദിവസവും സ്കൂവിട്ടലുടനെ 50 ഓളം കുട്ടിക വരും. പിന്നെ ഒരു ഉത്സവം ആയിരുന്നു. മരത്തിന്റെ 
 ഉചി വരെ കുട്ടിക കേറും. ചില്ലകളികുരങ്ങന്മാരെ പോലെ ചാടിക്കളിക്കുമാരുന്നു. ആരും അവരെ വഴക്ക്  
പറയരില്ലരുന്നു. വഴക്ക് പറയില്ലെന്ന് മാത്രമല്ലമുതിർന്നവർ അവരുടെ കൂടെ കൂടുകയും ചെയും.എത്ര ദിവസങ്ങളില 
 വൈകുന്നേരങ്ങളി  കാഴ്ച കണ്ടു നിന്നിട്ടുണ്ട്.കുട്ടിക്കാലത്തിലേക്ക് മടങ്ങി പോയ ഒരു ഫീലിംഗ്...
ഇന്ന്  ഉച്ചക്ക്  ഞാ ചോറുണ്ടിട്ട് വെള്ളം എടുക്കാനായി കാ ന്റെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോളാണ് കണ്ടത്. 
 ലന്ത മരംമറിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. വട്ടം ഒടിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ഓടി അടുത്ത് ചെന്നു നോക്കിയപോളാണ്  മനസ്സിലായത്,  
കടപുഴകിവീണിരിക്കുന്നു പാവം. ആരേലും വെട്ടിയിട്ടതാകുമെന്ന ആദ്യം കരുത്യേ.
ആലപ്പുഴയി സൌന്ദര്യ വല്ക്കരണം നടക്കുകയാണ്. കനാ സൈഡി ആണ്  മരം  നിന്നിരുന്നത്.  
തായ് വേര് നഷ്ട്ടപ്പെട്ടത് കൊണ്ടാകും,  പാവത്തിന് പിടിച്ചു നില്ക്കാ കഴിയാതെ പോയത്.എങ്കിലും ഇത്രനാ 
 അത് പിടിച്ചുനിന്നില്ലേ, എത്ര പേര്ക്കും തണ തല്കി, ഞാ ഉള്പ്പടെ എത്രയധികം പേര് അതിന്റെ ഫലങ്ങ എടുത്തു.  
എന്നുംവരുമ്പോ  ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ എന്നാ ചമ്മലോടെ ആണെങ്കിലും  മരത്തിന്റെ ചോട്ടി പോയി നിന്ന്  
 ഒരു ലന്തകയക്കായി ഓടിച്ചു നോക്കിയിരുന്നു. എന്നെ ഓഫീസി ആക്കാ വരുമ്പോ എന്റെ പ്രിയതമ ഫോണ്വിളിക്കുക
യനെന്ന വ്യാജേന  മരത്തിന്റെ ചോട്ടി ലന്തകയകളും തപ്പി നടക്കുന്നത് കണ്ടു ഞാ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയിട്ടുണ്ട്.  
എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും ഉള്ളി  ഒരു കുട്ടിക്കാലമുണ്ടെന്ന  സത്യത്തിന്റെ തിരിച്ചറിയ.
കനാ  സൈഡി തിട്ട പണിയാ വന്ന കല്പ്പനിക്കാ ഊണ് കഴിഞ്ഞു ഇനി എവിടെ പോയിരിക്കും.  
കുട്ടികളുടെകാര്യമാണ് കഷ്ട്ടം. ഇന്ന് ശനിയാഴ്ച. തിങ്കളാഴ്ച അവ ലന്തക്ക പറിക്കാ വരുമ്പോ അവരുടെ  പ്രിയ്യപ്പെട്ട
  മരംഇല്ലാതായത് കാണുമ്പോ അവര്ക്കെന്തു വിഷമം തോന്നും. എങ്കിലും എന്റെ മരമേ,
 നീ  കുട്ടിക  മുകളി   ഇരുന്നപ്പോ  മരിഞ്ഞില്ലല്ലോ. റോഡ് ലേക്ക് വീണു ഒരു തടസവും ഉണ്ടാക്കിയില്ലലോ. 
വൃക്ഷങ്ങ  അമ്മമാരേ പോലെയാണ്. സ്വയം തീര്ന്നു കൊണ്ട് അവ നമ്മളെ സന്തോഷിപ്പിക്കും, നമുക്ക് വേണ്ടതെല്ലാംതരും.  
ഇല്ലാതാകുമ്പോ, ആരെയും ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ ഒരു  ശല്യവുമില്ലാതെ  നിശബ്തമായി ഇല്ലാതാകും.
ഇന്നിപ്പോ എന്റെ കണ്മുന്നി ഒരു കാഴ്ചയുണ്ട്,  മരത്തിന്റെ ശിഖരങ്ങ അറുത്തു  മാറ്റുകയാണ്. കഷണങ്ങളാക്കി 
ഏതെങ്കിലും  
അടുപ്പിലെക്കോ അറപ്പ് മില്ലിലെക്കൊ അതിനെ ഇപ്പൊ കൊണ്ട് പോകും,അമ്മ മരമേ  നിനക്കായി വേണ്ടിഎനിക്കിനി 
 ഒന്നും ചെയ്യാ കഴിയുമെന് തോന്നുന്നില്ല. നിന്റെ ഫലത്തിന്റെ ഒരു വിത്ത് എന്റെ വീട്ടു മുട്ടത്തു ഞാനാട്ടുകൊള്ളാം ,. 
മനോഹരമായ ബാല്യത്തിന്റെ നാളുക ഇത്ര നാ രുചിയോടെ ആസ്വദിച്ച ഒരു ഓര്മ കുടിഇല്ലതയീക്കുന്നു. വികസിച്ചു 
 വികസിച്ചു പഴയതെല്ലാം നഷ്ടപെടുത്തി  നമ്മ എവിടെ എത്തും? മാനംമുട്ടെയോ??വികസനത്തിന്റെ രക്തസാക്ഷിക  
ഒരു അമ്മ മരവും കുറെ പീക്കിരി കുട്ടികളും അല്ലെയോ………അല്ലെ??

2 comments:

  1. Orupad ormakal puthuki edutha pole thonnanu..... Jeevithathil nammalingane kandu marakunna ethuoru kazhchakum nammalil oru sukhamulla ormayo sankadamundakunna ormayuo feel cheyyikan sadhikunnund... athinu pakshe ayyusillathakunno ee thirakeriya lokathil ennoru samsayam matram..... Good one ... Keep it up....

    ReplyDelete